W Środkowej Azji znajdziemy bardzo dużo potraw, które pomimo licznych zapożyczeń z wielu krajów potrafią stworzyć piękną i niezwykle złożoną całość. Do przygotowania dań wykorzystuje się rodzime mięso, ogródkowe warzywa i owoce, nasiona i orzechy. Z zebranego mleka tworzy się sery, a z jaj i mąki przygotowuje pyszne wyroby mączne – chleby, placki i pierożki. Również do przygotowania deserów używane są tanie i przystępne produkty, które za sprawą nietuzinkowego wyglądu i dodatku miodu i orzechów stają się dla mieszkańców nie tylko przyjemną chwilą w ciągu pracowitego dnia, ale przede wszystkim zdrową przekąską.

ZNACZENIE NAZWY

Kuchnia Środkowej Azji lubuje się w daniach mięsnych, które z dodatkiem warzyw i dopełnieniem w postaci makaronu, ziemniaków albo ręcznie robionych kluseczek staje się nie dość, że sycącym pożywieniem, to także pełnowartościowym i bogatym w liczne witaminy.

Beszbarmak jest jedną z takich potraw. Niezwykle popularny w Kazachstanie, ale też Uzbekistanie, Tadżykistanie i pokrewnych tradycji kulinarnej krajach. Orientalna dla nas nazwa beszbarmak w dosłownym tłumaczeniu oznacza po prostu ‘pięć palców’. Proszę się tylko nie przestraszyć. Wskazuje ona bowiem tylko sposób spożywania posiłku. Zamiast sztućców wykorzystuje się w tym przypadku ręce, stąd ‘pięć palców’, które służą za chwytaki.

CZYM JEST BESZBARMAK?

Jest to tradycyjna potrawa, którą częstuje się gości podczas wesel, wystawnych uroczystości albo większych i ważniejszych spotkań rodzinnych. Na tego typu okazjach zawsze serwowane są czołowe, narodowe potrawy, które cieszą się wielkim uznaniem wśród przybyłych gości.

Do przygotowania beszbarmaka wykorzystuje się drobno pokrojone kawałki mięsa (najlepiej baraniny albo koniny, w celu urozmaicenia smaku dodaje się również wołowinę), z których dość długo gotuje się bulion. Z dodatkiem ręcznie robionego makaronu o grubych wstęgach i ze specyficzną, zieloną cebulką otrzymamy niezwykle aromatyczne i mocno sycące danie.

Zazwyczaj podawane jest ono w taki sposób, że spora porcja makaronu znajduje się w jedynie reprezentatywnej ilości bulionu, aby zachować odpowiednią wilgotność. Na makaron wykłada się ogromną ilość ugotowanego mięsa, a całość przyozdabia się cebulką w dwóch wersjach. Dodatkowo przyrządza się również osobno tamtejszy rarytas – głowę ze zwierzęcia, którego mięso wykorzystało się do zrobienia wywaru.

KULINARNE TAJEMNICE

W naszej tradycji kulinarnej makaron gotujemy zawsze w lekko osolonej wodzie. Do makaronu z beszbarmaka wykorzystuje się zaś bulion mięsny, dzięki któremu podczas gotowania wchłania on cenne aromaty smakowe i zapachowe. Też w podobny sposób podsmaża się część pokrojonej cebulki – właśnie na bulionie, z kolei pozostałą w surowej postaci posypuje się resztę dania. Co istotne, dodatkowy bulion w czarce do popicia jest tylko mięsnym wywarem, ponieważ musi pozostać klarowny i niezmącony w smaku i zapachu. Przyprawiało się go klasycznie jedynie pieprzem, ale obecnie dodaje się też inne przyprawy.